Samkvæmt goðsögninni var Lagertha Lothbrok víkingaskjaldarland og höfðingi frá því sem nú er Noregur og eiginkona hins fræga Ragnars.

Ladgerta, sem hafði óviðjafnanlegan anda þótt viðkvæmt umgjörð væri, huldi stórkostlegu hugrekki sínu tilhneigingu hermannanna til að hvika. Því að hún gerði áhlaup og flaug á bak óvinarins, tók þá ófyrirséð, og sneri þannig skelfingu vina sinna í herbúðir óvinarins.

Hvað varðar innblástur fyrir persónu Lagerthu, sérstaklega, er ein góð tillaga sem hefur verið sett fram sú að Lagertha gæti tengst norrænu gyðjunni Þorgerði.

Lagertha var leiðtoginn!

 Sigríður hin stolta var falleg en hefndargjörn dóttir Skogul-Tosta, voldugs sænsks aðalsmanns. Í norrænum sögum var Sigríður talin meðal valdamestu víkingakvenna. Hún var heiðingja í blóði og neitaði að láta skírast sama hvað á gekk. Hún var falleg en hún var svo stolt af sjálfri sér að hún fékk nafnið „Haughty“. Þrátt fyrir að Sigríður væri alin upp í landi þar sem kristni ríkti, ákvað hún að feta hina fornu leið - heiðna. Sigríður dýrkaði norræna guði og trúði á háan mátt þeirra. Í stað þess að sitja þarna og bíða eftir dómsdeginum lifði Sigríður lífi sínu til fulls með því að feta hina fornu slóð.

Ecbert konungur var hinn veraldlegi og metnaðarfulli konungur Wessex og Mercia, en mótunarár hans voru eytt í hirð Karlamagnús keisara. Metnaðarfullur og víðsýnn maður af krafti, þekkingu og vilja til að nýta þá eiginleika á afgerandi hátt. Hann hafði þróað með sér mikla virðingu fyrir nýja fjandmanni sínum/bandamanni Ragnari Lothbrok.

Erik, einnig þekktur sem Eiríkur góði. Eric fæddist í bænum Slangerup á Norður-Sjálandi (Danmörku) - stærsta dönsku eyjan. Eiríkur var vel liðinn af fólkinu og hungursneyð sem herjað hafði á Danmörku í stjórnartíð Ólafs Hungers hætti. Mörgum þótti það merki frá Guði að Erik væri rétti konungurinn fyrir Danmörku. Erik var góður ræðumaður, fólk lagði sig fram við að heyra í honum. Eftir að þingfundi lauk fóru þeir um hverfið og heilsuðu upp á karla, konur og börn í heimabæ sínum. Hann hafði orð á sér sem hávær maður sem hafði gaman af veislum og lifði frekar afleitu einkalífi.
Eiríkur konungur tilkynnti á Víborgarþingi að þeir hefðu ákveðið að fara í pílagrímsferð til landsins helga.
Erik og stórt félag fóru um Rússland til Konstantínópel þar sem hann var gestur keisarans. Á meðan hann var þar veiktist hann, en fór samt með skipi til Kýpur. Hann lést í Paphos á Kýpur í júlí 1103.

Rollo var bráðlyndur og kappsamur maður. Hann var hvatvís og svolítið villtur. Hetjan fékk viðurnefnið fótgangandi vegna líkamsbyggingar - hann hjólaði ekki heldur réðist á fótgangandi eða á Drakka. Reiði hans og hugrekki ávann honum virðingu þjóðar sinnar og frægð.

Noregskonungur sem Ívar leitar til í upphafi til að mynda bandalag. Hvitserkur er sendur til hans til að miðla samningnum, en Hvítserkur biður Ólaf um að hjálpa sér að steypa Ívari af stóli. Hinn skemmtilegi Ólafur lætur fanga og pynta Hvitserk. Þegar Hvitserk neitar að gefa eftir samþykkir hinn hrifinn Ólafur að ráðast á Kattegat. Eftir bardagann lýsir hann Björn til konungs í Kattegat. Haraldur slasaðist alvarlega í bardaganum og Ólafur bjargar lífi hans. Hins vegar tekur Ólafur einnig ríki sitt og heldur Haraldi í fangi.

Ólafur Tryggvason.  Norrænn víkingur, frændi Haralds konungs gráa skinns. Ævintýramaður, virtur í Noregi sem boðberi kristninnar og baráttumaður fyrir sjálfstæði þjóðarinnar. Ólafur, fyrstur Noregskonunga, byrjaði að slá mynt.

Ubbe  var einn af sonum hins goðsagnakennda víkinga Ragnars Lodbrók eftir óþekkta hjákonu. En þrátt fyrir óskýrleika móður hans hafði blóð hins mikla konungs unnið verk sitt. Ubba Ragnarsson er hugrakkur og miskunnarlaus kappi „án konungs í höfði sér“ sem getur aðeins barist. Ekkert annað einkenndi hann. Eins og bræður hans er hann einn af leiðtogum "Grand Army", sem persónulega drap Edmund, konung East Anglia. Hann og Ívar drápu Edmund Englandskonung. Þegar hann safnaði saman stórum flota ákvað Halfdan að hertaka annan hluta Englands en hann var drepinn og hinn goðsagnakenndi fáni Ragnars Lothbrok var tekinn af Bretum.

Ketill Björnsson, kallaður Flatnefur,  Hann var voldugur skandinavískur hersir (fornnorrænn arfgengur aðalstitill) í Noregi og ein af reglum fyrstu landnámsmanna Íslands. Hann var göfug fjölskylda, hugrakkur og grimmur kappi, leiðtogi víkingasveitar. Hann fékk gælunafnið vegna „flatta“ hnúksins á nefinu.

Jörund,  Jörundur, son Yngva konungs, varð konungur í Uppsölum. Hann stjórnaði landinu og fór oft í herferðir á sumrin. Eitt sumar fór hann með her sinn til Danmerkur. Hann herjaði á Jótlandi og fór um haustið inn í Limafjörð og barðist þar. Hann stóð með her sínum í Oddasundi. Þá kom Húlaug haeigskonungur niður með her mikinn. Hann fór í bardaga við Jörund, og er landsmenn sá það, þyrptust þeir á stórum og smáum skipum frá öllum hliðum. Jörundur var barinn í sundur og allir kappar felldir á skipi hans. Hann synti en var tekinn og færður í land. Hulaug konungur skipaði að reisa gálgann. Hann leiddi Jörund þangað og sagði að hengja hann. Svo endaði líf hans. 

Ívar beinlausi (Fornnorræni Ívarr hinn Beinlausi) Hann var fyrsti og elsti sonur Áslaugar og Ragnars. Afkomendur töldu Ívar vera berserki - kappa af hæsta flokki, sem einkenndist af ákveðni og gaf ekki gaum að sárum, hann einkenndist af óvenjulegum óstöðugleika og eldheitum skapi. Hann réðst á óvini sína með hörku, háværu öskri sem varð til þess að þeir urðu skelfingu lostnir. Þetta er víkingur sem hefur ekki vitað ósigur. Hin mikla lipurð á vígvellinum er til marks um gælunafn hins fræga leiðtoga víkinga. Hann var kallaður „Beinlaus“ vegna óþekkts sjúkdóms. Ívar gat ekki hreyft sig sjálfur og gerði það ýmist með hjálp vina eða með skriði. Ívar safnaði saman miklum heiðnum her og hefndi sín á Ellu Englandskonungi fyrir morðið á föður sínum Ragnari Lothbrok. Ívar gat aldrei fundið sér konu og lengt fjölskyldu sína; hann dó sem illur og grimmur gamall maður. 

Hálfdan Ragnarsson var víkingakonungur og foringi hins mikla heiðna hers sem réðst inn í engilsaxnesku konungsríkin á Englandi og hófst árið 865.

Нaki var frægur sjóvíkingur. Hann fór oft í stríðsbúðir með Hagbarði bróður sínum, en stundum barðist hann einn. Hagbarður var drepinn af öðrum frægum víkingi Sigurði. Haki hefndi dauða bróður síns en eftir nokkra hríð rak Sigvaldi Sigurðarson hann úr landi sínu. Háki safnaði liði miklu og fór í hernað í Svíþjóð. Haki stýrði Svíþjóð í þrjú ár. Allan þennan tíma fóru menn hans í herferðir og fengu ríkulegt herfang. Þegar víkingar á Haka fóru í aðra stríðsgöngu komust systkinabörnin Huglek, Jurund og Eiríkur í vörslu hans. Þegar margir heyrðu af endurkomu Yinglinganna gengu margir til liðs við þá. Bardagi þeirra bræðra og lítils hers Háka fór fram á sömu völlum Furíanna. Háki barðist mjög, drap Eirík og hjó niður merki þeirra bræðra. Jurund með her sinn flýði til skipanna. Hins vegar hlaut Haki í bardaga svo alvarlega áverka sem báru fyrirvara um yfirvofandi dauða hans. Hann skipaði herbát sínum að hlaða dauðum mönnum og vopnum og leggja á haf. Hann skipaði síðan að festa skutinn, draga seglið upp og reisa eld úr plastviði á bátinn. Vindurinn blés frá ströndinni. Haki var nærri dauða eða þegar dauður þegar menn lögðu hann á eldinn. Brennandi báturinn sigldi í sjóinn og lifði lengi dýrð dauða Haka. 

Hálfdan konungur er vitur og réttlátur höfðingi, með frið í ríki sínu og gæfu í öllum sínum málum. Sjálfsbjargarviðleitni hans, byggð á sjálfsbjargarviðleitni, gerði honum kleift að rísa á toppinn og verða það sem hann varð - goðsögn. Með tímanum hafði Hálfdan konungur þessi verið svo frjósöm ár sem engin önnur. Menn elskuðu hann svo mikið, að þegar hann andaðist og lík hans var flutt til Hringariki, þar sem hann átti að jarða, komu aðalmenn frá Raumariki, Vestfold og Heiðmerkjum og báðu um að fá að jarða líkið í fylki sínu. Þeir trúðu því að það myndi veita þeim framleiðsluár. Gælunafnið sitt fékk hann fyrir flotta svarta hárið sitt. 

Fjölnir eða Fjölner, sonur Ingva-Freyrar, réð fyrir Svíum og fé Uppsölum. Hann var máttugur og undir honum ríkti velmegun og friður. Í Hleði var höfðingi Fróði friðarsmiður. Fjölner og Fróði heimsóttu hvor annan og voru vinir. Eitt sinn fór hann á fund Fróða í Selong, þar sem búið var að veislu mikilli og kallaðir á gesti úr öllum löndum. Fróði er með rúmgott herbergi. Þar er risastór pottur, á hæð mikið af olnbogum og festur með stórum stokkum. Það var í búrinu, og það var ris fyrir ofan það, og það var ekkert gólf í loftinu, svo það helltist beint niður í pottinn, og það var fullt af hunangi. Þetta var mjög sterkur drykkur. Þeir Fjölner gistu á nágrannaloftinu um nóttina. Á kvöldin fór Fjolner út í galleríið í líkamsþörf. Hann var syfjaður og dauðadrukkinn. Þegar hann sneri aftur þangað sem hann svaf, gekk hann meðfram galleríinu og gekk inn í aðra hurð, hrasaði þar, datt í hunangsker og drukknaði.       

Dyggve Dómarsson réð landinu eftir hann. Ekkert er vitað um hann nema að hann dó eðlilegum dauða. Móðir hans var Drott, dóttir Danps konungs Rigssonar, sem fyrst var kallaður "konungur" á dönsku. Frændur hans frá þeim tíma höfðu alltaf litið á konungsheitið sem hæst. Dyggve hét fyrstur frænda sinna konungur. Áður voru þeir kallaðir "drottins" og konur þeirra - "drottings". Hver þeirra hét og Yngve eða Ynguni og allir saman - Ynglingurinn. Drott var systir Dana konungs stolts, sem Danmörk er kennd við.

Í Heimskringlu, Finnlandskonungur Svase. Finninn er sagður hafa gipt Snæfriði dóttur sína Haraldi Fínhári Noregskonungi. Þeir eru jafnan hirðingjar í fjöllum og skógi vaxnum innri efri Skandinavíu sem hirða hreindýr.

Björn Járnsíða var annar sonur Áslaugar og Ragnars, sem var frægur konungur og sigurvegari. Ungi maðurinn einkenndist af forvitnum huga, sérstakri ákveðni og hugrekki, sem vildi feta í fótspor föður síns og verða sterkur stríðsmaður, dásamlegur leiðtogi, opna ný lönd fyrir fólkinu, kanna fjarlæg lönd. Hann varð konungur Svíþjóðar og stofnandi Munsjö-ættarinnar. Gælunafnið er tengt handteknu málmbrynjunni sem Björn bar í bardaga. 

Eric Bloodaxe (fornnorræna: Eiríkr blóðøx,  Eiríkur 1 var annar Noregskonungur, elsti sonur Haralds hárfagra. Meðal hans fjölmörgu afkomenda var það í Eiríki sem Haraldur sá eftirmann sinn. Hinn hávaxni, myndarlegi og hugrökki erfingi átti að halda áfram starfi föður síns við að sameina norsku löndin og styrkja konungsríkið.

Samkvæmt goðsögninni var spáð af heiðnu prestunum að Oleg myndi taka dauðann af stóðhestinum sínum. Til að standast spádómana sendi hann hestinn í burtu. Mörgum árum síðar spurði hann hvar hesturinn hans væri og var sagt að hann væri dáinn. Hann bað um að fá að sjá líkamsleifarnar og var fluttur þangað sem beinin lágu. Þegar hann snerti höfuðkúpu hestsins með stígvélum sínum rann snákur frá höfuðkúpunni og beit hann. Oleg dó og uppfyllti þannig spádóminn.

Airisto konungur Jouna Mettäla var uppi á milli 840 og 900. Bardagarnir í Mettäla áttu sér stað meira í átt að Rússlandi. En sögur um að hann hafi verið um 1,90 á hæð fyrir sinn tíma. Eðlilegur vöxtur á þeim tíma var 1,75. Airisto var ósnertanleg staður á sínum tíma, því margir vildu ekki missa menn til að standast Finnakonunginn.

Yalde konungur Saaremaa var við völd frá 950 til 990. Í sögunni hefur verið sagt að hann hafi unnið sér frægð með því að vinna bardagann við Svíana á Saaremaa. Og þaðan var friður við norðurvíkinga. Hann byrjaði líka að framleiða og selja sverð fyrir víkinginn.  

​

s.

Leif Erikson was a Norwegian explorer from Iceland. Leif was a Norwegian Viking who is best known for being the undisputed first Viking (European) to enter North America with his team. Leif was the son of Erik Punas, King of Denmark, who founded the first Viking settlement in Greenland. Leif's life reputation is mostly the first Norwegian expedition to Newfoundland and its environs in modern Canada. Here he discovered, among other things, the grapes that inspired the name of the Vikings in the region of Vinland. Leif was the chosen hero of many Scandinavians who emigrated to North America. around that time and who has been given their day in the United States

(Leif Erikson Day, 9 October).

​

​