Odyn jest jedną z najbardziej złożonych i zagadkowych postaci w mitologii nordyckiej. Jest władcą plemienia bóstw Aesir, które jednak często zapuszczają się daleko od swojego królestwa, Asgardu, na długie, samotne wędrówki po kosmosie w celach czysto egoistycznych. Jest nieustępliwym poszukiwaczem i dawcą mądrości, ale nie szanuje wartości społecznych​​ takich jak sprawiedliwość, uczciwość lub poszanowanie prawa i konwencji. Jest boskim patronem władców, a także banitów. Jest bogiem wojny, ale także bogiem poezji i ma wybitne „niewieściaste” cechy, które przyniosłyby niewypowiedziany wstyd każdemu historycznemu wojownikowi Wikingów. Jest czczony przez tych, którzy szukają prestiżu, honoru i szlachetności, ale często jest przeklęty za bycie kapryśnym oszustem. Odyn uosabia i przekazuje jest czynnikiem jednoczącym niezliczone obszary życia, z którymi jest szczególnie kojarzony: wojna, suwerenność, mądrość, magia, szamanizm, poezja i umarli. Utrzymuje szczególnie bliskie związki z berserkerami i innymi „wojownikami”. - szamanów”, których techniki walki i związane z nimi praktyki duchowe skupiają się na osiągnięciu stanu ekstatycznego zjednoczenia z pewnymi dzikimi zwierzętami totemowymi, zwykle wilkami lub niedźwiedziami, a co za tym idzie, z samym Odynem, panem takich bestii. Odyn jest często ulubionym bogiem i pomocnikiem banitów, tych, którzy zostali wygnani ze społeczeństwa za jakieś szczególnie ohydne przestępstwa. Jednym z najbardziej uderzających atrybutów jego wyglądu jest jego pojedyncze, przenikliwe oko. Drugie oczodoły jest puste. Oko, które kiedyś posiadało, zostało poświęcone dla mądrości. Odyn przewodniczy Walhalli, najbardziej prestiżowemu miejscu zamieszkania zmarłych. Po każdej bitwie, on i jego duchy pomagające, walkirie przeczesują pole i wybierają połowę zabitych wojowników, by zanieść ich z powrotem do Walhalli.

Thor, krzepki bóg piorunów, jest archetypem lojalnego i honorowego wojownika, ideału, do którego dążył przeciętny ludzki wojownik. Jest niestrudzonym obrońcą bogów Asów i ich fortecy Asgard. Nikt nie nadaje się lepiej do tego zadania niż Thor . Jego odwaga i poczucie obowiązku są niezachwiane, a siła fizyczna praktycznie niezrównana. Posiada nawet nienazwany pas siły, który sprawia, że jego moc jest podwójnie potężna, gdy go nosi. Jego obecnie słynną własnością jest jednak również jego młot Mjöllnir. Rzadko kiedy nigdzie się bez niej nie rusza. Dla pogańskich Skandynawów, tak jak grzmot był ucieleśnieniem Thora, tak błyskawica była ucieleśnieniem jego olbrzymów zabijających młotem, gdy jechał po niebie w swoim rydwanie ciągniętym przez kozy. Jego działalność na planie boskim znalazła odzwierciedlenie w jego działalności na planie ludzkim (Midgard), gdzie apelowali do niego ci, którzy potrzebowali ochrony, pocieszenia oraz błogosławienia i uświęcania miejsc, rzeczy i wydarzeń. Thor był również uważany za boga rolnictwa, płodności i uświęcenia. W odniesieniu do tego pierwszego aspekt ten był prawdopodobnie rozszerzeniem roli Thora jako boga nieba, który był również odpowiedzialny za deszcz.

Vídar jest bogiem związanym z zemstą i jest synem Odyna. Vidar nazywany jest cichym bogiem, który nosi gruby but, jest prawie równy Thorowi siłą i zawsze można liczyć na pomoc Asom w ich zmaganiach. przetrwać ostateczny konflikt.

Bóstwo wojny i heroicznej chwały, Tyr, był uważany za najodważniejszego z nordyckich bogów. I pomimo jego powiązania z wojnami – a dokładniej z formalnościami konfliktu, w tym traktatami, jego pochodzenie jest dość enigmatyczne, a bóstwo prawdopodobnie było jednym z najstarszych i obecnie ważnych w starożytnym panteonie, dopóki nie został wyparty przez Odyna.

Idun jest żoną nadwornego poety Asgardu i minstrela boga Bragiego. Była uważana za nordycką boginię wiecznej młodości. Ten aspekt reprezentowały jej uderzająco bujne, długie, złote włosy. Poza jej osobistymi atrybutami, utajona moc, którą posiadała, jest prawdopodobnie bardziej interesująca dla miłośników mitów.

Loki jest synem Farbautiego i Laufeya, który prawdopodobnie mieszka w Jotunheim, jego ojciec to Jötunn, a jego matka to Asynja niewiele więcej o nich wiadomo, poza znaczeniem ich imion, Farbauti można przetłumaczyć na: niebezpieczne / okrutny napastnik i Laufey jest najlepiej znany pod pseudonimem At, co oznacza igłę. Loki ma również troje okropnych dzieci, Jörmungandra, Wilka Fenrira i Hel, królową podziemi. Samica Jötunn, Angrboda, jest matką całej trójki. Loki nie jest ani zły, ani dobry, mieszkał w Asgardzie, mimo że pochodzi z Jotunheim (krainy olbrzymów). Uwielbia sprawiać kłopoty każdemu i wszystkim, zwłaszcza Bogom i Boginiom. Loki jako dziwnie ponętna, przerażająca postać, która jest nierzetelna, kapryśna, drażniąca, przebiegła, ale też inteligentna i przebiegła. Opanował sztukę iluzji, pewnego rodzaju magii, która daje mu zdolność przemiany w cokolwiek, i tak, mam na myśli każdą żywą istotę, jakiej tylko zapragnie. Jednak pomimo skomplikowanego charakteru i narracji Lokiego, przepowiedziano, że jest on odpowiedzialny za śmierć wielu nordyckich bogów podczas Ragnaroku.

Oprócz doskonałych zdolności widzenia i słyszenia, Heimdall, jak przystało na jego status strażnika Asgardu, miał również moc przewidywania. W pewnym sensie bóg opiekuńczy wypatrywał najeźdźców nie tylko na płaszczyźnie fizycznej, ale także na płaszczyźnie czasu, nawiązując tym samym do swojego losu przyjętego podczas surowości Ragnarok. 

Bogowie starożytnego świata często nie są ani dobrzy, ani źli, ale podobnie jak ludzie są omylni i czasami potrafią robić złe rzeczy. Norski bóg Freyr niczym się nie różni, ale gdyby kiedykolwiek istniała rywalizacja o ukochane bóstwo, Freyr miałby duże szanse na odejście z nagrodą.

Freyr jest zwykle przedstawiany jako męski, muskularny mężczyzna z długimi, rozwianymi włosami. Często nosi miecz i prawie zawsze towarzyszy mu jego gigantyczny, złocisty dzik, Gullinbursti. Ponieważ Freyr jest zarówno synem boga oceanu, jak i samego boga słońca, możemy zobaczyć oba te motywy w dziełach sztuki, które go przedstawiają. Niektóre obrazy pokazują go trzymającego poroże, ponieważ w jednym z jego mitów jest zmuszony oddać swój miecz i zamiast tego musi zadowolić się porożem. Jako bóg płodności, Freyr jest czasami przedstawiany jako człowiek bardzo dobrze wyposażony. Jednym z jego największych skarbów był statek, Skithblathnir. Ten statek był niesamowitym magicznym statkiem, który zawsze miał sprzyjający wiatr, bez względu na wszystko. Nie była to jednak największa sztuczka: Skithblathnira można było złożyć w maleńki przedmiot, który zmieściłby się w torbie. Ten niesamowity statek pozwolił Freyrowi swobodnie podróżować po morzach. Na lądzie też nie był zmuszany do chodzenia pieszo. Miał wspaniały rydwan ciągnięty przez dziki, który wszędzie przynosił pokój.